Ikona jako relacja wzajemnej miłości między człowiekiem a Bogiem w poglądach Nadii Mazhewich i Jana P. Strumiłowskiego

Słowa kluczowe: wschodnie chrześcijaństwo, estetyka bizantyjska, ikona, język ikony, teologia ikony, historia zbawienia, ikonoklazm, „ejdetyczna” teoria sztuki

Abstrakt

Ikona jest przedmiotem kultu religijnego w chrześcijaństwie wschodnim. Cie­szy się uznaniem i żywym zainteresowaniem także wśród wiernych Kościoła katolickiego. Książka Nadii Miazhevich i Jana P. Strumiłowskiego pod tytu­łem: Ikony zbawienia. Słowo, światło, kontemplacja jest tego potwierdze­niem. W jej pierwszej części autorzy zapoznają czytelnika z językiem i teolo­gią ikony, by mógł samodzielnie modlić się przed ikoną. Podkreślają, że ikona to relacja wzajemnej miłości między człowiekiem a Bogiem. Druga część książki to kontemplacja poszczególnych ikon piszących historię zbawienia. Autorzy odchodzą od klasycznej interpretacji wschodnich ikon, kierując się osobistym spotkaniem z Chrystusem obecnym w ikonie. Ich teologia ikony jest ugruntowana w estetyce bizantyjskiej, będącej kontynuacją estetyki greckich ojców Kościoła i Pseudo-Dionizego. Sztukę bizantyjskich ikonofilów wyjaśnia „ejdetyczna” teoria sztuki.

Biogram autora

Monika Maria Kowalczyk, Akademia Ignatianum w Krakowie

Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii; pracuje w Instytucie Kulturoznawstwa Akademii Ignatianum w Krakowie; studia dzienne magisterskie i doktoranckie ukończyła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II w Lublinie. Zaintere­sowania naukowe to filozofia kultury i estetyka.

Bibliografia

Adamska, A. (2006). Ikona jako miejsce doświadczenia wartości. Horyzonty Wychowania, t. 5, nr 9, 225–241.

Bulgakov, S.N. (2002). Ikona i kult ikon: zarys dogmatyczny. Tłum. H. Paprocki. Bydgoszcz: Homini.

Elwich, B. (2006). Ikona. Duchowość i filozofia. Kraków: WAM.

Hart, A. (2015). Ikona. Podręcznik malarstwa ikonowego i ściennego. Tłum. E.A. Malaga. Kielce: Jedność.

Jan Paweł II. (1995). Ut unum sint. Rzym.

Kiereś, H. (1996). Spór o sztukę. Lublin: RW KUL.

Kiereś, H. (2006). Człowiek i sztuka. Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu.

Klauza, K. (2014). Ikona wizualizacją dogmatów chrystologicznych. Ikono­sfera: zeszyty muzealne, nr 3, 5–14.

Kot, E. (2002). Ikona jako droga poznania religijnego. Logos i Ethos, nr 1/2, 130–157.

Łukaszuk, T.D. (2008). Ikona w życiu, w wierze, i w teologii Kościoła. Kraków: Salwator.

Matwiejuk, K. (2011). Ikona – okno ku transcendencji. Warszawskie Studia Pastoralne, nr 13, 136–156.

Miazhevich, N. i Strumiłowski, J. (2017). Ikony zbawienia. Słowo, światło, kontemplacja. Kraków: Tyniec. Wydawnictwo Benedyktynów.

Tatarkiewicz, W. (1962). Estetyka średniowieczna. Wyd. 2. Wrocław–War­szawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Tatarkiewicz, W. (1997). Historia filozofii. T. I. Wyd. 15, Warszawa: Wydaw­nictwo Naukowe PWN.

Tatarkiewicz, W. (2012). Dzieje sześciu pojęć. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Stróżewski, W. (1992). W kręgu wartości. Kraków: Wydawnictwo Znak.

Swieżawski, S. (2000). Dzieje europejskiej filozofii klasycznej. Warszawa–Wroc­ław: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Opublikowane
2021-05-17
Jak cytować
[1]
Kowalczyk, M.M. 2021. Ikona jako relacja wzajemnej miłości między człowiekiem a Bogiem w poglądach Nadii Mazhewich i Jana P. Strumiłowskiego. Perspektywy Kultury. 32, 1 (maj 2021), 27-42. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2021.3201.04.
Dział
Chrześcijaństwo jako źródło kultury europejskiej