Dotyk kobiety
Interpretacja postaci kobiecej w japońskich wyobrażeniach parinirwany
Abstrakt
Celem niniejszego artykułu jest interpretacja postaci starszej kobiety ukazanej na japońskich przedstawieniach parinirwany przy stopach Buddy (ze szczególnym uwzględnieniem wersji z Myōhō-ji oraz jej kontynuacji). Jak wykazał przegląd chińskich przekładów sutr, za potencjalne źródło inspiracji posłużyło tu piśmiennictwo hinajany, z którego japońska tradycja buddyjska przejęła przekonanie o kalających właściwościach kobiecego dotyku. Następnie, w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jakie treści wnosi obecność staruszki na graficznych przedstawieniach parinirwany, posłużono się wybraną literaturą buddyjską podejmującą ten motyw. W toku analizy wykazano, że jej rola polegała na sprowokowaniu dyskusji pomiędzy Mahākāśyapą a Ānandą o miejscu kobiet w gronie uczniów Buddy – świeckich, na przykładzie jej samej, oraz duchownych, na przykładzie pierwszej mniszki Gautami.
Bibliografia
Daichi doron. (1936). W: Kokuyaku daizōkyō: ronbu. t. 1. Kokumin Bunko Kankōkai (red.). Tōkyō: Kokumin Bunko Kankōkai.
Fujiwara, T. (1922). Sanpōe. W: Dai Nihon bukkyō zensho. Bussho Kankōka (red.). Tōkyō: Bussho Kankōkai..
Hayashi, M. (2001). Gofuku-ji engi-e, Shaka nehanzu to e-toki. W: E-toki no fusurato: Shinano. Daihonshū. Hayashi, M. (red.). Tōkyō: Kasama Shoin.
Hioki, A. (2010). Mōhatsu de nutta mandara: hyōhakusō Kūnen no monogatari. Tōkyō: Shintensha.
Hiro, S. (2010). Shaka saigo no tabi: Daihatsu nehankyō o yomu. Tōkyō: Shunjūsha.
Honda, G. (2016). „Konjaku monogatarishū” butsuden no kenkyū. Tōkyō: Bensei Shuppan.
Ichien. (1966). Shasekishū. W: Nihon koten bungaku taikei. t. 85. Watanabe, T. (red.). Tōkyō: Iwanami Shoten.
Katsuura, R. (2008). Sanpō-e Sai-in Anan keka: amadera butsuji no keifu. W: Sanpō-e o yomu. Kojima, T., Kobayashi, M., Komine, K. (red.). Tōkyō: Yoshikawa Kōbunkan.
Kamii, M. (1993). Rinjū gyōgi: Nihonteki tāminaru kea no genten. Tōkyō: Keisuisha.
Kobayashi, I.; Kobayashi, R. (2001). Shaka nehanzu. W: E-toki no fusurato: Shinano. Daihonshū. Hayashi, M. (red.). Tōkyō: Kasama Shoin.
Komine, K. (2018). (red.). Nara ehon Shaka no honji. Tōkyō: Bensei Shuppan.
Kunstler, M.; Zduń, G. (1997). (tłum.). Żywot Fa-hiena. W: Zapiski z krajów buddyjskich. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog.
Morohashi, T. (1976). Daikanwa jiten. t. 6. Tōkyō: Taishūkan Shoten.
Nakamura, H. (red.). (1989). Iwanami bukkyō jiten. wyd. 1. wyd. Tōkyō: Iwanami Shoten.
Nomura, I. (2004). Bukkyō to onnna no seishinshi. Tōkyō: Yoshikawa Kōbunkan.
Okayama, H. (red.). (1995). Gendaigo yaku agon kyōten: Jōagongyō. t. 1. Tōkyō: Hirakawa Shuppansha.
Shinoda, J. (1995). Nise monogatarie: e to bun, bun to e. Tōkyō: Heibonsha.
Shōtei. K. (1858). Nichiren Shōnin ichidai zue. Zwój 6. Ushigome Enokimachi (Edo): Shōeizan Daihō-ji.
Teigoku. Nehanzō zuimon ryakusan. W: Shikyūan Teigoku zenshū: chūkan. Shinoda, S. (red.). Kōbe: Nishigokuraku-ji.
Yamada, Y. (red.) (1959). Konjaku monogatarishū. cz. 1. W: Nihon koten bungaku taikei. t. 22. Tōkyō.
Copyright (c) 2024 Perspektywy Kultury
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.