Filozoficzne podstawy edukacji wczesnoszkolnej ukierunkowanej na rozwój kompetencji 4C w kontekście sztucznej inteligencji

Abstrakt

Celem artykułu jest omówienie filozoficznych podstaw koncepcji edukacji wczesnoszkolnej opartej na rozwijaniu kompetencji 4C – komunikacji, współpracy, krytycznego myślenia i kreatywności – jako fundamentu przygotowującego ucznia do funkcjonowania w świecie zdeterminowanym przez sztuczną inteligencję. Artykuł ma charakter teoretyczno-koncepcyjny i wykorzystuje metodologię i idee wywodzące się z różnych subdyscyplin filozofii. Problematyka badawcza koncentruje się na pytaniu, w jaki sposób filozofia może dostarczać podstaw i wspomagać edukację wczesnoszkolną w obliczu wyzwań związanych z rozwojem technologii, zwłaszcza w zakresie nadmiernego polegania przez uczniów na sztucznej inteligencji. Artykuł wskazuje na potencjał filozofii jako narzędzia kształtowania postaw oraz prezentuje przykłady praktycznego zastosowania idei filozoficznych w dydaktyce wczesnoszkolnej. Rozważania pozwalają stwierdzić, że filozofia wprowadzona w zabawowy sposób, odpowiednio dostosowana do etapu rozwojowego dziecka, może stymulować budowanie kompetencji 4C, a zarazem uwrażliwiać uczniów na konieczność ich rozwijania w kontekście postępu technologii sztucznej inteligencji. Analiza prowadzi do wniosku, że filozofia traktowana jako ćwiczenie myślenia i dialogu może odegrać kluczową rolę w odniesieniu do kwestii nadmiernego polegania uczniów na narzędziach sztucznej inteligencji, które prowadzi do osłabienia kompetencji poznawczych. Natomiast wykorzystanie filozofii jako metody wzmacniania kompetencji 4C przyczynia się do kształtowania w dzieciach racjonalności i krytycznego stosunku do technologii. Filozofia staje się w ten sposób intrygującą alternatywą dla systemów sztucznej inteligencji.