Skuteczne zdziwienie. Wyzwalamy myślenie – strategia nauki czytania przez zdziwienie

Słowa kluczowe: projekt wdrożeniowy, nauka czytania i pisania, strategie uczenia się, uczenie się przez odkrywanie, skuteczne zdziwienie

Abstrakt

W artykule omawiam wyniki jakościowych badań o charakterze wdrożeniowym. Wdrożenie projektu edukacyjnego Skuteczne zdziwienie. Wyzwalająca myślenie nauka czytania rozpoczęło się w  roku szkolnym 2018/2019 w środowisku wielkomiejskim. Badania dotyczące dziecięcych umiejętności uczenia się w procesie identyfikowania obrazów dźwiękowych i graficznych oraz czytania i pisania zostały przeprowadzone w grupie pięciuset dzieci 5-6-letnich po skończonym rocznym cyklu wdrożeniowym (w roku szkolnym 2021/2022). Kluczową kategorię badawczą wyprowadzam z uczenia się przez odkrywanie Jerome Brunera. W badaniach przyjęłam model dydaktycznego działania interwencyjnego. Występowałam w roli obserwatora jako uczestnika, zaś materiał badawczy pochodził z obserwacji uczestniczącej. Obserwację skoncentrowałam wokół działań interwencyjnych zaprojektowanych w innowacyjnym modelu początkowej nauki czytania i pisania. Obserwacją objęłam zarówno czynności uczniów, a także skutki tych czynności. Wyniki badań ujawniły trzy kategorie dziecięcego uczenia się: (1) uczenie się przez mówienie (obserwacja i doświadczanie zachowań językowych, elaboracja - nadawanie znaczenia wspomnieniom, generowanie - tworzenie trwałych wspomnień, uczenie się przez pytanie - formułowanie pytań ważnych z perspektywy dziecka, słuchanie oraz wymiana pomysłów i opinii); (2) uczenie się o charakterze percepcyjnym (wykorzystanie inteligencji ciała, tworzenie analogii, kategoryzowanie – dostrzeganie podobieństw, wskazywanie różnic); oraz (3) uczenie się przez działanie (tworzenie modelowych przykładów, budowanie zainteresowania i wiedzy praktycznej, wizualizacja, zabawa wyobrażeniowa).  

Bibliografia

Bruner, J. S. (1966). W poszukiwaniu teorii nauczania (E. Krasińska, tłum.). Państwowy Instytut Wydawniczy.

Bruner, J. S. (1971). O poznawaniu. Szkice na lewą rękę (E. Krasińska, tłum.). Państwowy Instytut Wydawniczy.

Bruner, J. S. (1978). Poza dostarczone informacje. Studia z psychologii poznawania (B. Mroziak, tłum.). Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Bruner, J. S. (2006). Kultura edukacji (T. Brzostowska-Tereszkiewicz, tłum.). Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.

Červinková, H. i Gołębniak, B. D. (red.). (2010). Badania w działaniu. pedagogika i antropologia zaangażowane. Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.

Dehaene, S. (2021). Jak się uczymy? Dlaczego mózgi uczą się lepiej niż komputery… jak dotąd (D. Rossowski, tłum.). Copernicus Center Press.

Dumont, H., Istance, D. i Benavides, F. (red.). (2013). Istota uczenia się. Wykorzystanie wyników badań w praktyce (Z. Janowska, tłum.). ABC a Wolters Kluwer business.

Filipiak, E. (1996). Aktywność językowa dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Wydawnictwo Uczelniane WSP.

Filipiak, E. (2002). Konteksty rozwoju aktywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej.

Filipiak, E. (2008). Człowiek – język – rzeczywistość (w kontekście pytań o efektywną edukację językową w szkole). Forum Dydaktyczne: Przeszłość, Teraźniejszość, Przyszłość, 3–4, 5–18.

Filipiak, E. (2011). Z Wygotskim i Brunerem w tle. Słownik pojęć kluczowych. Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.

Gołębniak, B. D. (1996). „Językowy” model nauczania szansą zmniejszania napięć między nauczycielem i uczniem? W: M. Dudzikowa (red.), Nauczyciel – uczeń, między przemocą a dialogiem: obszary napięć i typy interakcji. Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

B. D. Gołębniak, B. D. i Teusz, G. (1999). Edukacja poprzez język. O całościowym uczeniu się. Centralny Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli.

Gopnik, A. Meltzoff, A. N. i Kuhl, P. K. (2004). Naukowiec w kołysce. Czego o umyśle uczą nas małe dzieci (E. Haman i P. Jackowski, tłum.). Media Rodzina.

Kisiel, W. (2020). Dźwiękoznaki – literaki. Wyzwalamy myślenie ruchem. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Klus-Stańska, D. (2010). Dydaktyka wobec chaosu pojęć i zdarzeń. Wydawnictwo Akademickie Żak.

Kłakówna, Z. A. (2003). Przymus i wolność. Projektowanie procesu kształcenia kulturowej kompetencji. Język polski w klasach IV–VI szkoły podstawowej, w gimnazjum i liceum. Wydawnictwo Edukacyjne.

Kłakówna, Z. A. (2014). Jakoś i jakość. Subiektywna kronika wypadków przy reformowaniu szkoły (1989–2013). Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.

Kłakówna, Z. A. (2016). Język polski. Wykłady z metodyki. Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Kłakówna, Z. A., Kołodziej, P. i Waligóra J. (2011). Pakt dla szkoły. Zarys koncepcji kształcenia ogólnego. Zaproszenie do dyskusji. Instytut Badań nad Gospodarką.

Schwartz, D.L., Tsang, J. M. i Blair, K. P. (2017). Jak się uczymy. 26 naukowo potwierdzonych mechanizmów (M. Guzowska, tłum.). Wydawnictwo Naukowe PWN.

Tripp, D. (1996). Zdarzenia krytyczne w nauczaniu. Kształtowanie profesjonalnego osądu (K. Kruszewski, tłum.). Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.

Wiśniewska-Kin, M. (2020). Skuteczne zdziwienie. Wyzwalająca myślenie nauka czytania. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Opublikowane
2023-03-20
Jak cytować
Wiśniewska-Kin, M. (2023). Skuteczne zdziwienie. Wyzwalamy myślenie – strategia nauki czytania przez zdziwienie . Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 18(1(68), 79-90. https://doi.org/10.35765/eetp.2023.1868.06