Homeschooling po polsku, czyli kilka refleksji o stanie edukacji domowej w Polsce

Abstrakt

Celem artykułu jest przybliżenie, alternatywnej do oświaty publicznej, formy uczenia się, tak zwanej edukacji domowej. W obliczu dokonujących się w Polsce reform systemu oświaty edukacja domowa, rozumiana jako społeczna forma organizacji edukowania dzieci i młodzieży, jest coraz częściej wybierana przez rodziny jako sposób realizacji podstawy programowej ich potomstwa. Daje ona bowiem szansę i stwarza warunki do naturalnego i samodzielnego uczenia się, z uwzględnieniem indywidualnych możliwości, potrzeb i tempa rozwoju dzieci i młodzieży, w przeciwieństwie do szkół, w których dzieci traktowane są jako jedna, podobna do siebie grupa, a nie unikalny zespół jednostek. Wobec coraz szerszego zainteresowania i znaczącego poszerzania się jej zasięgu, towarzyszą jej istnieniu szczególnie ożywione dyskusje. W tekście przedstawione zostały wątki historyczne i prawne edukacji domowej w Polsce, opis funkcjonowania szkół, które mają wspierać rodziny decydujące się na domowy sposób nauczania swoich dzieci, oraz działalność jednej z tych placówek na terenie województwa śląskiego. Została ona wybrana ze względu na wieloletnie doświadczenie, różnorodność i wielostronność wsparcia udzielanego rodzinom.