Wprowadzenie

Abstrakt

Nowa rzeczywistość edukacyjna stawia przed nauczycielem kolejne zadania, wyznacza mu nową rolę, ukazuje inne możliwości. System edukacji nauczycielskiej powinien cechować się szerokim profilem kształcenia, otwartością i innowacyjnością, ­elastycznością i humanizacją, prospektywnością i ustawicznością, harmonijnym przygotowaniem do wszystkich funkcji nauczyciela, znajomością technicznych środków komunikacji społecznej, posługiwaniem się językami obcymi oraz weryfikowaną racjonalnością ­relacji pomiędzy przygotowaniem kierunkowym, ogólnopedagogicznym i metodyczno--sprawnościowym. Istnieje potrzeba nauczania zorientowanego nie tylko na zdobywanie wiedzy i jej reprodukowanie, ale przede wszystkim na jej tworzenie i twórcze wykorzystanie. Nauczyciel powinien być przygotowany w trakcie studiów w uczelni kształcącej do zawodu. Zadać można pytanie, jak kształcić kandydatów na nauczycieli, aby umieli oni sprostać stawianym im przez współczesność zadaniom.

Bibliografia

Jelińska K. (1990). Z problemów zawodu nauczyciela. Wybrane cechy osobowości nauczycieli szkoły podstawowej w opinii uczniów, „Hejnał Oświaty”, nr 1.

Okoń W. (1996). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, s. 423.

Śliwerski B. (2011). Debata na temat stanu rozwoju polskiej pedagogiki, cz. 1, „Elektroniczny Biuletyn Zespołu Teorii Wychowania przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN Warszawa–Zielona Góra”, nr 12(28).

Opublikowane
2019-11-14
Jak cytować
Szczotka, M. (2019). Wprowadzenie. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 14(2(52), 5-6. Pobrano z https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/1360