Seniorzy w reklamach telewizyjnych a wychowanie do starości dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym
Abstrakt
Celem artykułu jest analiza treści wybranych reklam telewizyjnych oraz występującego w nich wizerunku seniorów. Autorka zwraca uwagę na rolę mass mediów we współczesnym świecie – opisuje znaczenie i miejsce telewizji w życiu i rozwoju dziecka, wymienia wady codziennego oglądania przez wychowanków programów telewizyjnych oraz korzyści wynikające z rozsądnego korzystania z mediów. Dalszą część artykułu stanowi refleksja na temat stereotypowego postrzegania seniorów przez dzieci i młodzież oraz istoty kształtowania w społeczeństwie pozytywnych postaw wobec osób w wieku emerytalnym. Autorka podkreśla, iż niwelowanie negatywnych stereotypów na temat seniorów i starości powinno być realizowane od najmłodszych lat życia człowieka, także w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Biorąc pod uwagę siłę opiniotwórczą mass mediów, można przypuszczać, że kształtowanie postaw może być wzmacniane poprzez wizerunek seniorów prezentowany w reklamach telewizyjnych. Dlatego autorka analizuje treść wybranych spotów reklamowych, w których występują seniorzy. Zastosowana analiza dokumentów ma na celu rozpoznanie ich wyglądu, sposobu bycia, relacji społecznych oraz sytuacji ekonomicznej. Z przeprowadzonych badań wynika, że nie są oni przedstawiani w reklamach w sposób stereotypowy. Są to ludzie aktywni, zadbani, posługujący się nowymi technologiami, mający swoje pasje i marzenia. Taki obraz może przyczynić się do kształtowania w najmłodszych pozytywnego stosunku do seniorów i starości, co jest szczególnie ważne w czasach przemian demograficznych.
Bibliografia
Braun-Gałkowska M. (2005). Oddziaływanie mediów na osobowość dziecka, [w:] Rodzina, dziecko, media, red. L. Dyczewski, Lublin: Wydawnictwo Gaudium.
Cieślińska B. (2005). Telewizja jako środowisko wychowawcze, [w:] Rodzina, dziecko, media, red. L. Dyczewski, Lublin: Wydawnictwo Gaudium.
Czerwiec M., (2010). Media a wychowanie – szanse i zagrożenia, [w:] Media jako wyzwanie wychowawcze, red. J. Plis, A. Mamcarz, Radom: Wyższa Szkoła Handlowa w Radomiu.
Ejsmont M., Kosmalska B. (2005). Media, wartości, wychowanie, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Gajak-Toczek M., Gala-Mielczarek B. (2015). Człowiek „stary” w mediach – stereotyp a obraz postulowany, [w:] (Nowe) media. Implikacje kulturowe, językowe i edukacyjne, red. M. Karwatowska, B. Jarosz, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Garnek M. (2013). Reklama w wychowaniu, [w:] Społeczne konteksty edukacji medialnej, red. G. Penkowska, Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.
Ginter J. (2013). Językowy obraz starości i starzenia się w reklamie telewizyjnej, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
Harwas-Napierała B., Trempała J. (2000). Psychologia rozwoju człowieka. T 2. Charakterystyka okresów rozwoju życia człowieka, Warszawa: PWN.
Hesse-Gawęda A. (2017). Wpływ reklam na kształcenie zaufania do mediów społecznościowych w procesie poznawczym dziecka w wieku wczesnoszkolnym – wyniki badań, „Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna”, nr 2/1 (10/1).
Izdebska J. (2005). Media elektroniczne a proces wychowania w rodzinie. Wyzwania dla edukacji medialnej, [w:] Rodzina, dziecko, media, red. L. Dyczewski, Lublin: Wydawnictwo Gaudium.
Kałuzińska E. (2015). Recepcja reklamy przez dzieci w wieku przedszkolnym, [w:] Recepcja mediów. Recepcja programów radiowych i telewizyjnych przez dzieci w wieku przedszkolnym, red. B. Boniecka, A. Granat, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Kołodziejczyk A. (2013). Media w życiu rodziny. Rodzaje mediacji korzystania z mediów, [w:] Współczesna psychologia mediów. Nowe problemy i perspektywy badawcze, A. Ogonowska, G. Ptaszek, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Kotaba P., Miśkowiec E. (2015), Czas wolny dziecka przed telewizorem w opinii rodziców. „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, nr 10(35/1). DOI: 10.14632/eetp_35.7.
Łobocki M. (2010). Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Malec Z. (2005). Dziecko w świecie zagrożeń – higiena i bezpieczeństwo, [w:] Media wobec wielorakich potrzeb dziecka, red. S. Juszczyk, I. Polewczyk, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Paszkiewicz A. (2011). Wpływ reklamy telewizyjnej na dzieci. „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, nr (19/1), s. 7-15.
Popadiak-Kuligowska T. (2013). Wskaźnik skuteczności telewizyjnego przekazu reklamowego, [w:] Współczesna psychologia mediów. Nowe problemy i perspektywy badawcze, red. A. Ogonowska, G. Ptaszek, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Sitarczyk M. (2005). Bohater telewizyjny w percepcji dzieci 6-letnich, [w:] Rodzina, dziecko, media, red. L. Dyczewski, Lublin: Wydawnictwo Gaudium.
Sitarczyk M. (2013), Dzieciństwo przed telewizorem. Konfrontacja poglądów rodziców i nauczycielek przedszkoli, [w:] Rodzina w mediach. Media w rodzinie, red. M. Sitarczyk, Warszawa: Difin SA.
Trzcionka-Wieczorek A. M. (2021). Śpiew i piosenka a edukacja do starości w kształceniu zintegrowanym. „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, nr 16(1(59). DOI https://doi.org/10.35765/eetp.2021.1659.03.
Żakowska-Wachelko B. (2002). Zadania i perspektywy gerontologii, [w:] Polska a Europa. Procesy demograficzne u progu XXI wieku. Proces starzenia się ludności Polski i jego społeczne konsekwencje, red. L. Frąckiewicz, Katowice: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej.
Copyright (c) 2022 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
1. Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Oświadcza, że nie narusza praw autorskich osób trzecich i praw prawnych.
Oświadcza, że nie występuje żaden konflikt interesów.
2. Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
