Dialog z dzieckiem chorującym na autyzm – Metoda 3I

  • Magdalena Świgost Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
  • Marta Kromka
Słowa kluczowe: autyzm, rozwój, komunikacja, dialog, terapia, indywidualizacja, wielokierunkowość, zaburzenie.

Abstrakt

Dziecko chorujące na autyzm ma swój indywidualny zakres zaburzeń i różny stopień ich nasilenia, co skutkuje koniecznością indywidualizacji terapii. Ważne jest, aby proponowane metody nie wykluczały się wzajemnie, tylko skutecznie stymulowały rozwój. Zalecana jest wielokierunkowa terapia, intensywna i wcześnie rozpoczęta, która dzięki plastyczności mózgu dziecka, stwarza warunki do znacznej poprawy jego funkcjonowania. W niniejszym artykule dokonano próby przedstawienia najważniejszych zagadnień dotyczących autyzmu oraz propozycji pracy z dzieckiem chorującym na autyzm opartej na metodzie 3I. Metoda 3I jest edukacyjną metodą rozwojową, upowszechnioną i rekomendowaną przez powstałą w 2005 roku francuską organizację AU- TISME ESPOIR VERS L’ECOLE (A.E.V.E.). Celem metody 3I jest rozwój komunikacji, ponieważ to ona umożliwia jednostce pełne uczestnictwo w życiu społecznym. Zdolność komunikacji stanowi jednocześnie warunek rozwoju osobowego i poznawczego człowieka. Praca terapeutyczna oparta na metodzie 3I prowadzi do samoistne- go i spontanicznego rozwijania się pożądanych umiejętności i kompetencji społecznych. Umiejętności w ten sposób nabyte zostają utrwalone, nie zanikają w sytuacjach nowych. Terapia oparta na tej metodzie opiera się na trzech podstawowych filarach, od których wzięła swoją nazwę i które stanowią klucz do sukcesu. 3I to metoda edukacji indywidualnej, intensywnej i interaktywnej, pozwalająca na stymulację mózgu dziecka po- przez zabawę. Założenia tej metody, są rozwinięciem i uzupełnieniem znanej w Polsce metody opcji.

Bibliografia

Appelt K., Wiek poniemowlęcy. Jak rozpoznać potencjał dziecka?, [w:] Psychologiczne portrety człowieka, red. A. I., Brzezińska, GWP, Gdańsk 2005.

Birch A., Psychologia rozwojowa w zarysie. Od niemowlęctwa do dorosłości, PWN, Warszawa 2011.

Bobrowicz-Lewartowska L., Autyzm dziecięcy. Zagadnienia diagnozy i terapii, Impuls, Kraków 2011.

Carson R.C., Buther J.N., Mineka S., Psychologia zaburzeń, GWP, Gdańsk 2006.

Clercq H.D., Autyzm od wewnątrz, Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2006.

Jagielska G., Dziecko z autyzmem i zespołem aspergera w szkole i przedszkolu, ORE, Warszawa 2010.

Materiały dla wolontariuszy pracujących z dzieckiem chorującym na autyzm, udostępnione przez Maltańskie Centrum Pomocy Niepełno- sprawnym Dzieciom i ich Rodzicom (niepublikowane) Materiały opublikowane przez Autisme Espoir Vers l'Ecole, http// www.autisme-espoir.org/ (dostęp: 12.06.2013).

Pilecki M., Psychiatria wieku rozwojowego – wybrane zagadnienia, [w:] Psychiatria, red. J. Heitzman, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.

Pisula E., Autyzm i przywiązanie. Studia nad interakcjami dzieci au- tystycznych i ich matek, GWP, Gdańsk 2003.

Rozetti-Szymańska A., Wójcik J., Pietras T., Zarys terapii pedagogicznej dzieci z autyzmem, [w:] Autyzm – epidemiologia, diagnoza, terapia, Continuo, red. T. Pietras. A. Wituski, P. Gałecki, Wrocław 2011.

Sęk H., Społeczna psychologia kliniczna, PWN, Warszawa 2000.

Szot Z., Autyzm. Terapia ruchowa. Badania interdyscyplinarne, Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu, Gdańsk 2004.

Trempała J., Modele rozwoju psychicznego. Czas i zmiana, Akademia Bydgoska im. Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2000.

Zimbardo P.G., Ruch F.L., Psychologia i życie, PWN, Warszawa 1996.

Opublikowane
2016-07-02
Jak cytować
Świgost, M., & Kromka, M. (2016). Dialog z dzieckiem chorującym na autyzm – Metoda 3I. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 8(29/3), 57-69. Pobrano z https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/264
Dział
Scientific articles