Ogólnodostępne formy tańca i programy taneczne dominujące w aktywności tanecznej dziecka w wieku wczesnoszkolnym

  • Karolina Sokołowska Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Wydział Nauk Społecznych, Katedra Wczesnej Edukacji
Słowa kluczowe: taniec, instruktor, nauczanie, dzieci, sztuka

Abstrakt

Amatorski ruch taneczny staje się coraz bardziej popularną aktywnością wśród dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Brak systematyzacji nauczania tańca przyczynia się do nieodpowiedniego doboru poszczególnych form do potrzeb i możliwości uczestników zajęć. Ponadto formy dostępne w amatorskim ruchu tanecznym sprawiają, że taniec postrzega się jako sport, a nie dziedzinę sztuki. Podczas zajęć dąży się do osiągnięcia precyzyjnego odwzorowania ruchu demonstrowanego przez instruktora. Bardzo niewiele sytuacji umożliwa dzieciom indywidualne poszukiwania własnego sposobu poruszania się. Nie zwraca się uwagi na przekazywanie konkretnej intencji poprzez taniec. Dzieci nie mają sposobności do wyrażania własnych emocji poprzez ruch. Właśnie dlatego amatorski ruch taneczny nierzadko kształtuje niewłaściwą postawę do tańca wśród dzieci. Celem artykułu jest wskazanie wybranych grup czynników związanych z kształtowaniem się zjawiska tańca jako aktywności dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Świadomość specyfiki ogólnodostępnych form tańca umożliwia wskazanie form mniej lub bardziej atrakcyjnych dla potrzeb dziecka. Przeprowadzone badania dowodzą, że w środowisku tanecznym nadal funkcjonuje wiele błędnych praktyk związanych z nauczaniem dzieci. Przede wszystkim zmian powinno się upatrywać w odpowiednim przygotowaniu instruktorów do pracy oraz w samej organizacji zajęć.

Biogram autora

Karolina Sokołowska, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Wydział Nauk Społecznych, Katedra Wczesnej Edukacji
Pedagog, instruktor tańca i choreograf z wieloletnim doświadczeniem prowadzenia solistów, duetów i zespołów prezentujących się w różnych technikach i stylach tanecznych Uczestniczka warsztatów tanecznych w Polsce i zagranica z różnych technik i stylów tanecznych ( modern jazz, jazz, broadway jazz, hip hop, contemporary hip hop, taniec współczesny), m.in.: XVIII Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego i Festiwal Sztuki Tanecznej w Bytomiu, Studio Harmonic w Paryżu we Francji, Stage De Danse du Plessis-Robinson we Francji, staż taneczny Stage International Danse Workshop we Francji.

Bibliografia

Habela J., Słowniczek muzyczny, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1988.

Kirsh L.P., Urgesi C., Cross E.S., Shaping and Reshaping the Aesthetic Brain: Emerging Perspectives on the Neurobiology of Embodied Aesthetics, „Neuroscience & Behavioral Reviews”, (2016)62.

Lange R., Metodologia badań nad tańcem, „Studia Choreologica”, (2012)13.

Lange R., O istocie tańca i jego przejawach w kulturze. Perspektywa antropologiczna, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1988.

Lange R., Taniec a sztuka ruchu, [w:] Roderyk Lange o tańcu. Wybrane wywiady, wzmianki prasowe i artykuły, red. U. Loba-Wilgocka, Polskie Forum Choreologiczne, Poznań 2013.

Macovei S., Zahiu M., Şulea R., Theoretical Arguments for Dance as a Means of Providing Aesthetic Education in Primary School, „Procedia-Social and Behavioral Sciences”, (2014)117.

Szot Z., Prekursorzy ćwiczeń fizycznych z muzyką, [w:] Elementy muzyki i ruchu w zajęciach dydaktycznych studentów, red. K. Grzechnik, B. Zygadło, M. Żwan, AWFiS Gdańsk, Gdańsk 2008.

Turska I., Krótki zarys historii tańca i baletu, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1983.

Turska I., Spotkanie ze sztuką tańca, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 2000.

Wycichowska-Gogołek P., Choreologia: cenne narzędzie dla tancerza, choreografa

i pedagoga tańca, „Studia Choreologica”, (2013)14.

Opublikowane
2016-11-29
Jak cytować
Sokołowska, K. (2016). Ogólnodostępne formy tańca i programy taneczne dominujące w aktywności tanecznej dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 11(3(41), 207-224. https://doi.org/10.35765/eetp.2016.1141.12