Ogólnodostępne formy tańca i programy taneczne dominujące w aktywności tanecznej dziecka w wieku wczesnoszkolnym

Abstrakt

Amatorski ruch taneczny staje się coraz bardziej popularną aktywnością wśród dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Brak systematyzacji nauczania tańca przyczynia się do nieodpowiedniego doboru poszczególnych form do potrzeb i możliwości uczestników zajęć. Ponadto formy dostępne w amatorskim ruchu tanecznym sprawiają, że taniec postrzega się jako sport, a nie dziedzinę sztuki. Podczas zajęć dąży się do osiągnięcia precyzyjnego odwzorowania ruchu demonstrowanego przez instruktora. Bardzo niewiele sytuacji umożliwa dzieciom indywidualne poszukiwania własnego sposobu poruszania się. Nie zwraca się uwagi na przekazywanie konkretnej intencji poprzez taniec. Dzieci nie mają sposobności do wyrażania własnych emocji poprzez ruch. Właśnie dlatego amatorski ruch taneczny nierzadko kształtuje niewłaściwą postawę do tańca wśród dzieci. Celem artykułu jest wskazanie wybranych grup czynników związanych z kształtowaniem się zjawiska tańca jako aktywności dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Świadomość specyfiki ogólnodostępnych form tańca umożliwia wskazanie form mniej lub bardziej atrakcyjnych dla potrzeb dziecka. Przeprowadzone badania dowodzą, że w środowisku tanecznym nadal funkcjonuje wiele błędnych praktyk związanych z nauczaniem dzieci. Przede wszystkim zmian powinno się upatrywać w odpowiednim przygotowaniu instruktorów do pracy oraz w samej organizacji zajęć.