Wzorzec Osobowy Pedagoga Specjalnego w Edukacji i Terapii Dziecka z Zaburzeniami ze Spektrum Autyzmu- Studium Przypadku

Słowa kluczowe: pedagog specjalny, wzorce osobowe, edukacja, terapia, autyzm

Abstrakt

Niniejsza publikacja obejmuje zagadnienia dotyczące osoby pedagoga specjalnego, jako wzorca osobowego oraz jego znaczenia w edukacji, terapii dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Autorka artykułu nad podstawie studium przypadku opisała proces kształtowania się i znaczenia relacji, jaka powstała w kontakcie z uczennicą klasy III Szkoły Podstawowej mającą orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na autyzm oraz możliwe czynniki mające na nią wpływ. Celem publikacji jest ukazanie ogromnego wpływu i znaczenia relacji oraz samej osoby pedagoga specjalnego na proces wychowania, edukacji oraz terapii dzieci
ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Przedstawiony opis wskazuje, iż specjaliści, nauczyciele odgrywają duże znaczenie w życiu swoich podopiecznych, zaś ich oddziaływanie oraz zbudowana relacje widoczna jest w poczynionych przez uczniów postępach.

Bibliografia

1. Attwood T. (2020). COVID-19 a autyzm. [w:] Grandin T., Stock-Kranowitz C., Atwood T., Gray C., i in. (red.) Autyzm w czasie pandemii. Wskazówko i uwagi ekspertów, jak radzić sobie w trudnym czasie. Gdańsk: Grupa Wydawnicza Harmonia
2. Bakiera L., Harwas-Napierała B., (2016). Wzory osobowe w rozwoju człowieka. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM
3. Chrościńska-Krawczyk M., Jasiński M. (2010). Autyzm dziecięcy – współczesne spojrzenie. Neurologia Dziecięca. 19/2010 , nr 38
4. Grác J. (1996). Wzory osobowe oddziałujące na młodego człowieka – analiza teoretyczna. Człowiek i Społeczeństwo, 14, 7–18
5. McClannahan L, E., Krantz, P. J. (2005). Uczenie dzieci z autyzmem prowadzenia konwersacji. Metoda skryptów i ich weryfikowania. Gdańsk: Instytut Wspomagania Rozwoju Dziecka
6. Mikołajczak M. (2017). Wspomaganie rozwoju dziecka z autyzmem i zespołem Aspergera. Poradnik dla rodziców i terapeutów. Warszawa: Wydawnictwo Difin
7. Neuroróźnorodni. nr 1, 2021
8. Nowak W.M. (2015). Dobro i wzory osobowe. Studia Philosophica Wratislaviensia vol. X, fasc. 4 (2015)
9. Olszewski S. (2017). Podmiot oddziaływań jako element obrazu realizowanej profesji w definicjach formułowanych przez pedagogów specjalnych. ROCZNIK KOMISJI NAUK PEDAGOGICZNYCH Tom LXX, s. 81–92
10. Pisula E. (1991) Dzieci autystyczne. [w]: Obuchowska, I., (red). Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne
11. Pisula E. (2000). Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN,
12. Search D., Lloyd M., Preston M., (2006). Pomóż dziecku z autyzmem, Warszawa: Wyd. Liber, s. 12
13. Szmania L. (2014). Doświadczenia emocjonalne rodziców dzieci z autyzmem. Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej, nr 5/2014
14. Świderska-Włodarczyk U. (2015). Wzorzec osobowy czy wzorzec postępowania? Przyczynek do nowej definicji formułowanej z punktu widzenia historyka na przykładzie szlachty polskiej przełomu średniowiecza i czasów nowożytnych
Opublikowane
2021-11-15
Jak cytować
Glac, I. (2021). Wzorzec Osobowy Pedagoga Specjalnego w Edukacji i Terapii Dziecka z Zaburzeniami ze Spektrum Autyzmu- Studium Przypadku . Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 16(5 (63), 123-135. https://doi.org/10.35765/eetp.2021.1663.09