Metody i techniki diagnozowania uczniów zdolnych na tle tworzonego przez nauczycieli środowiska sprzyjającego diagnozie

  • Aneta Kamińska Akademia Ignatianum w Krakowie, Instytut Nauk o Wychowaniu, Katedra Dydaktyki
Słowa kluczowe: diagnoza ucznia zdolnego, uczeń zdolny, metody diagnozy ucznia zdolnego, techniki diagnozy ucznia zdolnego, metody ilościowe, metody jakościowe, obserwacja, mentoring, tutoring, doradztwo

Abstrakt

Dobór metod diagnozy ucznia zdolnego stanowi istotny warunek sukcesu szkolnego tej grupy uczniów. Rolą nauczycieli, pedagogów i psychologów jest znać wiele metod diagnozy ucznia zdolnego i stosować je właściwie, dobierając do każdego ucznia indywidualnie. Powinni oni przy tym uwzględnić jednostkowe potrzeby ucznia zdolnego, rodzaj jego zainteresowań, wiek ucznia i inne ważne czynniki. Nie powinni też zapominać o własnych preferencjach danej metody i techniki diagnostycznej, poziomu jej znajomości i zręczności w użyciu. Współcześni nauczyciele, w szczególności pedagodzy twórczości, posiadają na ogół dość  szeroki wybór metod diagnozy uczniów zdolnych. Należą do nich zarówno te ilościowe, jak i jakościowe. Jedne mogą być uzupełniane i wspomagane drugimi. Jakościowe są pomocne w długotrwałej diagnozie, między innymi uwarunkowań społecznych, natomiast ilościowe, na przykład w mierzeniu ilorazu inteligencji. Jednakże niektórzy pedagodzy preferują metody jakościowe, jako bardziej dostosowane do indywidualnych potrzeb ucznia zdolnego i trafniej określające jego predyspozycje. Metody diagnozy uczniów zdolnych powinny być dobierane z dużą świadomością, aby okazały się pomocne. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie wielości metod diagnostycznych ucznia zdolnego oraz przybliżenie możliwości ich zastosowania. Może on stać się również przyczynkiem do refleksji nauczyciela nad ich właściwościami. Diagnoza powinna być przeprowadzana w sprzyjających warunkach dla uczniów. Umożliwia to jej trafniejsze i łatwiejsze przeprowadzenie dla ogólnego pożytku wszystkich podmiotów edukacyjnych.

Bibliografia

Cybis N., Drop E., Rowiński T., Cieciuch J., Uczeń zdolny – analiza dostępnych narzędzi diagnostycznych, ORE, Warszawa 2013.

Giza E., Socjopedagogiczne uwarunkowania procesów identyfikowania oraz rozwoju zdolności uczniów w szkole, Wyd. AŚ, Kielce 2006.

Karwowska M., Identyfikacja potencjału twórczego, Teoria, metodologia, diagnostyka, Wyd. APS, Warszawa 2009.

Łobocki M., Metody badań pedagogicznych, „Impuls”, Kraków 2009.

Łukasiewicz-Wieleba J., Przykłady narzędzi wspomagających nauczycielską identyfikację ucznia, [w:] Drogi rozwoju zainteresowań i zdolności, red. M. Jabłonowska, J. Łukasiewicz-Wieleba, Universitas Rediviva, Warszawa 2011.

Silverman D., Interpretacja danych jakościowych. Metody analizy rozmowy, tekstu i interakcji, PWN, Warszawa 2012.

Opublikowane
2016-07-01
Jak cytować
Kamińska, A. (2016). Metody i techniki diagnozowania uczniów zdolnych na tle tworzonego przez nauczycieli środowiska sprzyjającego diagnozie. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 9(33/3), 207-220. Pobrano z https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/244