Metody wspierania edukacyjnego stosowane przez nauczycieli klas I – III – raport z badań
Abstrakt
Jakość funkcjonowania systemu edukacyjnego zależy od wielu czynników, z których na plan pierwszy wysuwa się osoba nauczyciela, jego rzeczywiste wykształcenie i przygotowanie do pracy pedagogicznej z dziećmi. „Warsztat pracy” nauczyciela powinien być oparty nie tylko na potocznym doświadczeniu, ale przede wszystkim dobrze osadzony we współczesnej teoretycznej myśli pedagogicznej. Nauczyciel przygotowując się do zajęć, powinien bezwarunkowo znać zasady obowiązujące w pracy dydaktyczno-wychowawczej z dziećmi, metody nauczania i uczenia się, formy organizacyjne pracy uczniów, a także środki dydaktyczne, które mają za zadanie wspierać jego pracę. Niniejsza praca miała na celu poznanie opinii nauczycieli klas 1-3 na temat stosowania metod wspierania aktywności edukacyjnej uczniów. Główną metodą badawczą był sondaż diagnostyczny z techniką ankiety. Przeprowadzone badania pozwoliły na uzyskanie odpowiedzi w ramach sformułowanych w pracy problemów badawczych. Wyniki tych badań są oznaką przyjmowania przez współczesną edukację wczesnoszkolną założeń teorii humanistycznej oraz koncepcji konstruktywistyczno-interakcyjnej. Coraz większą wagę przykłada się do procesu uczenia się, a nie nauczania. Uczeń staje się podmiotem o własnych zainteresowaniach i indywidualnych potrzebach, który ma prawo do wielointeligentnego rozwoju. Jest to nadrzędny cel kształcenia zintegrowanego, który mamy możliwość współcześnie osiągać właśnie m.in. dzięki stosowaniu różnorodnych metod wspierania edukacyjnego uczniów. Taki sposób działania, opierający się na twórczej aktywności, decyduje o maksymalizowaniu szans rozwojowych dziecka. Uczeń w swoich osobistych działaniach, wykorzystując doświadczenia zdobyte na zajęciach, w których stosowane są metody aktywizujące, problemowe, oglądowe i słowne, staje się pełnowartościową, twórczą jednostką umiejącą podejmować wszelkie wyzwania, a następnie radzić sobie z nimi w codziennym życiu.Bibliografia
Bereźnicki F. (2008). Podstawy dydaktyki, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Dmitruk-Sierocińska K. (2015). Znaczenie aktywności i metod aktywizujących w edukacji zintegrowanej, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce”, nr 3(37), s. 29-39.
Duraj-Nowakowa K. (1998). Integrowanie edukacji wczesnoszkolnej. Modernizacja teorii i praktyki, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Dzierzgowska I. (2009). Jak uczyć metodami aktywnymi, Warszawa: Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna.
Galant J. (1987). Dostrzeganie i rozwiązywanie problemów w klasach początkowych, Warszawa: WSiP.
Kameduła E. (1998). Ewaluacja metod kształcenia, [w:] K. Denek, F. Bereźnicki (red.), Tendencje w dydaktyce współczesnej, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, s. 130-133.
Karbowniczek J., Klim-Klimaszewska A. (2016). Edukacja wczesnoszkolna w teorii i praktyce, Kraków: Wydawnictwo WAM.
Klus-Stańska D., Nowicka M. (2005). Sensy i bezsensy edukacji wczesnoszkolnej, Warszawa: Wydawnictwo WSIP.
Krzyżewska J. (1998). Aktywizujące metody i techniki w edukacji wczesnoszkolnej, Część I, Suwałki: Wydawnictwo AU OMEGA.
Kujawiński J. (1997). Edukacja i samoedukacja wczesnoszkolna w poczuciu współpodmiotowości uczniów i nauczycieli, „Nauczyciel i Szkoła”, nr 2(3), s. 14-20.
Kujawiński J. (1998). Metody edukacyjne nauczania i wspierania w klasach początkowych, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Kupisiewicz C. (2000). Dydaktyka ogólna, Warszawa: Wydawnictwo Graf Punkt.
Michalak R. (2004). Aktywizowanie ucznia w edukacji wczesnoszkolnej, Poznań: Wydawnictwo Naukowe im. Adama Mickiewicza.
Okoń W. (1978). Nauczanie problemowe we współczesnej szkole, Warszawa: WSiP.
Okoń W. (1996). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Copyright (c) 2019 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
1. Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:
- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,
- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.
Oświadcza, że nie narusza praw autorskich osób trzecich i praw prawnych.
Oświadcza, że nie występuje żaden konflikt interesów.
2. Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;
- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.
Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
